Köylüler.
Günde 1 dolardan az gelirleri var.
Hindistan’ın en yoksul köylerinde yaşıyorlar.
Çocuklarını herhangi bir okula göndermeleri imkansız gibi görünüyor.
Mucizenin 2. ayağı:
Bunker Roy
Hindistan’ın en seçkin ailelerinden birinin oğlu.
En iyi ve pahalı okullara gitmiş, yaldızlı diplomalar almış.
Ailesinin kendisinden tüm beklentilerini elinin tersiyle bir kenara itiyor ve bambaşka bir yol seçiyor…
Ülkemizde derin bir yoksulluğun hâkim olduğunu bilmeyenimiz yok. Belki gündelik hayatlarımızda bu can yakıcı yoksulluk ile pek sık yüzyüze gelmiyoruz ama biliyoruz ki milyonlarca insan, insanımız derin ve dehşet verici bir fakirliği, yokluğu, yoksulluğu yaşıyor.
Bir kesimimiz, en varlıklı %20’miz, çocuğunu hangi koleje kaydettireceğine dertlenirken, o okullarda hayata dair gerçek bilgilerin, işe yarar ve pratik bilgilerin yanından bile geçmeyen bir eğitim verildiği gerçeğini gözardı ediyor. Her yıl bir ev parası ödenen okullardan, yaldızlı ve manasız diplomalarla mezun oluyor, gençler.
Bir başka kesim, en yoksul %20 ise o akşam sofraya bir çorba ve birkaç somun ekmek koyabilmek için günün 14-16 saatini çalışarak geçirmek zorunda ve bunca yoksulluk içinde çocuğun okulunu falan düşünecek hali yok. Sosyal sistemimiz çocukların (evet, küçücük, el kadar, oyun çağındaki çocukların) evlendirilmesine, çalıştırılmasına, dilendirilmesine mani olacak etkili önlemler almaktan aciz kalmış görünüyor.
Türkiye’dekinden daha derin ve feci bir yoksulluğun yaşandığı Hindistan’dan bir mucize öyküsü sunmak istiyorum, sizlere: Yalınayaklar Koleji. Günde 1 dolardan düşük gelirle hayatta kalmaya çalışanların okul – eğitim – çocuk ekseninde bulduğu ve yaygınlaştırdığı muhteşem bir formül.
Bunker Roy, sanırım bir modern çağ kahramanı. Robin Hood’dan farkı zenginden alıp fakire vermenin ötesinde: Fakirin kendi bilgeliğini keşfetmesine ve bununla bir gelecek inşa edecek gücü kendinde bulmasına önayak oluyor.
Bunker Roy’un TED için verdiği konferansı dilimize Onur Arpat kazandırmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder