Yani?
Toplumsal belleğin, insan belleğinin aksak yanı unutkanlığıdır…
Bu yazıda eğitimci kalemimi çekmeceye kaldırdım. Tarihçi kalemimle iki satır yazıp çekileceğim.
Unutma işini biraz abarttık sevgili ve necip milletim. Ulusça bunadık… Oysa unutmanın da bir adabı, bir insafı olmalı. İnsan işlediği günahları hatırlayabilmeli. “Şanlı” tarihimizin o kadar da şanlı olmayan yıllarını, fütursuzca silmemeliyiz belleklerden.
Sahi, ne kadar unutkanız?
Mesela sanki okulda senelerce anlatmamışlar gibi, Kanuni Sultan Süleyman’ın oğlu Mustafa’yı boğdurttuğunu diziden öğrendik!
Neo Osmanlıcılar bin bir telaşla Osmanlı’nın kabahatlerini örtedursun, diziler eliyle ecdadını öğrenen halka, bir Tarihçi olarak naçizane tavsiye ederim: Eski defterleri biraz karıştırınız. Zira filme çekilen, ilkokuldan beri anlatılan Tarih müfredatından başkası değil. Yoksa goygoyculuk, saptırma, göz boyamadan öte geçemeyen popüler tarih tarafından daha çok kereler enayi yerine konacaksınız.
GÜNDEM: KIRIM
Ukrayna’da yaşanan toplumsal huzursuzluk ve ayaklanma, ardından gelen Rusya müdahalesi, günlerdir gündemi işgal ediyor. Daha da edecek gibi. Bu konuyla ilgili taammüden unuttuğumuz bir gerçek var: ABD’nin kuruluşundan daha uzak olmayan bir tarihte Kırım, Osmanlı toprağıydı.
Gerçi dizisini yapsalar, Rusya’ya yenilen Osmanlı padişahı ve İslam halifesi I. Abdülhamid’in, halkı Müslüman olan Kırım’ı elcağızıyla Rus hâkimiyetine nasıl teslim ettiğini de öğreneceğiz.
O zaman belki basında yer alan “Rusya’nın Kırım’ı işgal çabası” içerikli haberleri anlayabileceğiz: Kırım neresidir, Kırım Tatarları kimdir, Osmanlı Tarihi ders kitaplarında bile utanmazca hain ilan edilen bu halka, payitaht nasıl bir zulmü reva görülmüştür…
Gözümüzle görürsek belki daha zor unuturuz.
Kırım topraklarını Rus Çarlığına teslim eden padişah I. Abdülhamid şu zattır:
Aynalıkavak Tenkihnamesi adıyla bilinen ve Osmanlı’nın Kırım üzerindeki son haklarını da yitirdiği antlaşma, 1779’da imzalanmıştır. Bundan sonra Kırım Tatarları, Çarlığın boyunduruğu altına girmektense kitleler halinde Anadolu’ya göçmeye başlamışlardır.
Gelin, görünür kılmaya devam edelim.
Aynalıkavak Kasrı, Kasımpaşa – Hasköy’de. Hala ayakta. Donanma caddesi üzerinde.
Üşenmedim, gittim. Bizzat dolaşıp fotoğrafladım. Pek öyle Türkiye’de dizisi çekilecek bir konu değil. Zira biz her şeyin muhteşemini severiz. En azından…
Bu binayı gözümüzün önünde tutalım ve gördükçe de hatırlayalım ne olur. Kırım’da nesilden nesle miras kalan gözyaşı, bu binada atılan imzalar yüzünden akmaya başladı. Kuşaklardır anneler, bebekler, oğullar, dedeler vatansız, sürgün.
Ve bunca acı da Osmanlı Tarihine dâhil…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder