Bugün 18 Mart.
Çanakkale şehitlerini anıyor, hatırlıyoruz.
Tam 99 yıldır o yüce gönüllü, cesur, vatansever evlatlarımıza ağlıyor, bir yandan da onlarla övünüyor, gururlanıyoruz. Her ikisi de hakkımızdır. Gözyaşına da övünce de müstehakız.
Bugün günlerden Sarı – Siyah mesela. İstanbul Erkek Lisesinin kahraman evlatlarını bilen bilir.
Sadece sarı siyahlar mı?
İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi, Galatasaray, Konya ve İzmir Liseleri de bu dönemde mezun veremedi. Tüm evlatlarını vatan uğruna şehit verdi…
Ruhları şad olsun.
Şehitlerimizi anarken kalbimizi en zayıf yerinden kanatan, hala evlatlarımızı kaybediyor olmamız. 15 yaşında, 19 yaşında, 22 yaşında… Gencecik oğullar toprağa giriyor ve biz, ruhumuza çakılan mıh gibi acılarla kalakalıyoruz.
Artık sırayla ölelim, ne olur. Merhameti geri çağıralım. İnsanoğlunun utandırmayan hasletlerini alalım, içimize.
Bu yıl bir daha Atatürk’ü hatırlayalım… Onun Çanakkale Savaşında ölen ANZAC askerleri için 1934′te şunları söylediklerini bir daha okuyalım:
Uzak memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar; burada dost bir vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükun içinde uyuyunuz. Sizler Mehmetçik’lerle yan yana, koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar; göz yaşlarınızı dindiriniz, evlatlarınız bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.
Kaybedilen tüm canların anısına, en çok da Çanakkale Şehitlerimizin anısına, Ruhi Su’nun derde derman sesiyle avunalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder