Yalınayak

Her gün muhasebe defterinin eksi hanesine yazılıyor. Her gece eksi hanesine. Uyuduğum uyku değil, uyandığım sabah... İçtiğim su sabır suyu olur mu, çiğnediğim lokma tevekkül merhemi? Saçlarımı yolmasa zaman, etimi kavurmasa takvim. Doğrulsam ayağa, kollarımı şöyle bir çevik sıvasam. Toparlayıp kucaklasam kalan şafaklarımı, ceplerine doldursam uzun kırmızı mantomun. Terliklerimi fırlatıp atsam. Yalınayak ve dimdik, bir gecelik ve bir manto yeter yaşanası yaşlarıma, geriye kalan. Yaşanası yaşlarım varsa önümde, işte tam da böyle: Bir gecelik, bir kırmızı manto, kollar sıvalı, saçlar yele yele. Hür ve mutlu, hür ve güleç, hür ve aşktan kemiklerimi kıra kıra yürüsem yıllarımı.