UNICEF (Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu) önyargılarımızı sorgulatan, çok çarpıcı bir sosyal deney hazırlamış.
Anano adında, 6 yaşında bir çocuk aktör Tiflis (Gürcistan) sokaklarında, yalnız bırakılmış bir çocuğu canlandırıyor. Deney önce sokakta, sonra bir restoranda, ikişer farklı versiyon şeklinde gerçekleştiriliyor.
Başta Anano temiz-pak giyimli bir çocuk. Onu sokakta bir başına görenler arasında yanına gelip “adın ne senin?” “evin yakınlarda mı?” diye soran, yetkililere haber vererek çocuğa yardım edenler oluyor.
Sonra Anano’yu makyaj ve kostüm ile bir sokak çocuğuna, yoksul bir çocuğa dönüştürüyorlar. Neler olduğunu izleyeceksiniz.
Deneyin restoran kısmında üstü başı pis ve eski haldeki Anano müşterilerden o kadar kötü muamele görüyor ki, üzüntüsünü kontrol edemeyip ağlamaya başlıyor. Deneyi burada sonlandırıyorlar.
“Herkes beni kovaladı” diyerek acısını tarif eden küçüğün yüzüne iyice bakın.
Çocuk ya da büyük, birini yoksul olup olmamasına göre yargıladığımızda ona neler yaşatıyoruz?
Önyargıyla hareket ettiğimizde, bize benzemeyenlere ne yaptığımızı düşünüyor muyuz? Ya bu tür dışlayıcı davranışlara ömür boyu maruz kalanları?
İnsanları derin acılara, sonra hüsrana, zamanla nefrete ve gitgide insanlıktan çıkmaya itiyor olabilir miyiz?
Kaynak: Kılavuz Kirpi
